m e n u
   c o l u m n s   &   i n t e r v i e w s  
terug >>  
 

 

Startpagina

 

Curriculum

 

Boeken over psychologie

 

Columns en interviews >>

 

Thrillers

 

Fotografie

 

 

 

 

 

 

  

 

Columns

Druk, drukker, drukst

Het is slecht voor je imago als je het niet druk hebt.  Ik moet toegeven dat ik mijzelf er weleens op betrap dat ik met gehaaste tred door de gang loop, terwijl daar objectief gezien geen reden toe is. Soms ben ik zelfs zo ver gegaan - ik schaam me dit te bekennen - om vlak voor mijn vertrek naar het koffieapparaat nog snel een interessante map onder de arm te nemen. Om te verhullen dat ik eigenlijk niets zinnigs te doen heb en gewoon een gezellig praatje met collega's wil maken. Onderweg kom ik andere collega's tegen met dezelfde tred en dito map.
  Drukte op het werk is voor een deel een vertoning met de bijbehorende dramatische vormgeving. Tal van expressiemogelijkheden staan tot je beschikking: kreunend in je agenda kijken, wanhopig de handen ten hemel heffen als zich een nieuwe klus aandient of na werktijd aan je bureau blijven zitten tot ook de baas is vertrokken.
  Echte drukte met de nodige stress en spanning bestaat natuurlijk ook. Dan is goede planning geboden. Hiervoor zijn allerlei systemen in de handel, zoals dikke agenda's met uitklapbare planningsoverzichten en van die sexy elektronische organisers. Als je het dan nog steeds druk hebt, besteed dan twee dagen van je kostbare tijd aan een cursus timemanagement.  Daar leer je je werkzaamheden beter plannen, prioriteiten stellen, meer delegeren en zinloze vergaderingen mijden.
  Als ook dat niet helpt, wordt het hoog tijd eens goed naar je zelf te kijken: máák ik mijzelf niet te druk?
  Een groot deel van de drukte en stress veroorzaken we zelf.  Een van de favoriete manie-
ren om dit voor elkaar te krijgen is een perfectionistische werkhouding: alles wat ik doe moet uitstekend zijn.  Tekortkomingen, te verwachten kritiek en mogelijke fouten worden als persoonlijk falen gezien.  Zo naar je werk kijken roept niet alleen veel spanning op, je krijgt ook meer werk.  Perfectionisten lezen altijd heel goed de stukken voor de vergadering door, meestal meer dan nodig. Als ze een nota schrijven moet die van een kwaliteit zijn die alle andere nota's overbodig maakt en bij een voordracht moeten ze op alle mogelijke lastige vragen kunnen anticiperen.  Stel je voor dat ik iets niet weet!
  De echte perfectionist vindt dat hij in alles goed moet zijn.  Delegeren van werk naar medewerkers is een gevaarlijke zaak: 'Ze gooien er met de pet naar of doen iets heel anders, laat ik het zelf maar doen'. Druk, druk, druk dus.
  Een andere druktemaker die met je persoonlijkheid te maken heeft, is overmatig verantwoordelijksgevoel. In alle teams waarin ik ooit gewerkt heb, zat wel zo iemand.  Misschien kent u het type. Als het druk is en er moet werk worden verdeeld, valt er een diepe stilte in de bijeenkomst, iedereen kijkt radeloos in zijn agenda en wacht tot uiteindelijk de OVP (Overmatig Verantwoordelijke Persoon) zuchtend het werk in ontvangst neemt: 'Laat ik het maar doen.' De anderen kunnen weer opgelucht ademhalen.  Als de betreffende persoon later met stressverschijnselen in de ziektewet komt, schudden de collega's het wijze hoofd: 'Zie je wel, niet verstandig om zoveel naar je toe te trekken.'
  Misschien moet u toch niet te veel van die elektronische organiser verwachten.  Een eenvoudige spiegel is al voldoende.  Al moet die soms even worden opgepoetst.

© Theo IJzermans

Columns:

 

 

| top |